مدرسه علمیه الزهرا اهواز

قتل متوكل عباسي

در سوم شوال سال 247 هـ .ق. متوكل عباسي ملعون، به دستور فرزندش به قتل رسيد. مدت خلافت او 14 سال و ده ماه طول کشيد .
وي بعد از واثق، در سال 232 هـ .ق. به خلافت نشست. در ايام او لهو ولعب و طرب، مخصوصاً در مجلس او بسيار شد. او مردي خبيث بود و به فرمودة اميرمؤمنان(عليه السلام)، كافرترين آل عباس به شمار مي‌رفت. عمرو بن فرج را والي مدينه و مكه كرد و او به مردم دستور داده بود تا كسي به آل ابي‌طالب احسان نكند و اگر كسي كوچكترين احساني كند سخت عقوبت خواهد شد؛ لذا كار بر علويان تنگ شد تا جايي كه لباسهاي زنان علويه كهنه و پاره شده بود و پيراهن سالمي را براي نماز به نوبت مي‌پوشيدند و نخ ريسي مي‌كردند ‌تا اين که متوكل به درك واصل شد.

از اعمال زشت و پست متوكل اين بود كه هميشه و در همه جا اميرمؤمنان (عليه السلام) را به بدي ياد و به آن حضرت جسارت مي‌نمود. او 17 بار قبر مبارك حضرت سيدالشهداء (عليه السلام) را خراب كرد، ولي دوباره بنا شد. متوكل در راه زيارت آن حضرت دست و پا قطع مي كرد و زوار را مي‌كشت.
به خاطر جسارتهايي كه متوكل در مجلسي به اميرمؤمنان (عليه السلام) كرد، منتصر پسرش در شب چهارشنبه سوم ماه شوال سال 247 هـ .ق. چند نفر از غلامهاي خاص پدر را مامور كشتن وي كرد و آنها در حالي كه متوكل مشغول شرب خمر بود، خونش را ريختند و متوکل به دركات جحيم شتافت.

در همان روز مردم با منتصر در قصر معروف جعفري بيعت كردند. وي مردي رئوف و مهربان با اهل بيت پيامبر(عليهم السلام) بود و بر عكس پدر، به آل ابيطالب احسان مي‌كرد و به هيچ وجه متعرض ايشان  نمي‌گشت. او زيارت امام حسين(عليه السلام) را آزاد كرد و مانع احدي نشد ‌و دستور داد تا فدك را به اولاد امام حسن و امام حسين(عليهما السلام) رد كنند و اوقاف آل ابيطالب(عليهم السلام) را آزاد كرد و دستور داد كسي متعرض شيعيان حضرت علي(عليه السلام) نشود. همچنين براي علويان مدينه اموالي فرستاد تا در ميانشان تقسيم شود. او در روز 25 ربيع الاول سال 248 هـ .ق. بيمار شد و در پنجم ربيع الثاني هنگام عصر درگذشت و مدت خلافتش 6 ماه بود . گفته شده كه او را با زهري كه در شاخ حجامت ريخته بودند مسموم کردند .